ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ-22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

22  Οκτωβρίου

333 π. Χ..— (βλ.& 12/22-11)Τὸν  Μαιμακτηριῶνα, – τὸν πέμπτο μῆνα τοῦ Ἀττικοῦ Ἡμερολογίου, ἤ Ἁπελλαῖο βάσει τοῦ Μακεδονικοῦ, ὁ ὁποῖος ἀντιστοιχεῖ στὸ χρονικὸ διάστημα ἀπό 15/10 ἔως 15/11 στὸ σύγχρονο ἡμερολόγιο -, ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος συγκρούεται μὲ τὸν Περσικὸ στρατὸ τοῦ Δαρείου στὴν Ἰσσό καὶ τὸν κατατροπώνει. (Ἐπικρατέστερος μῆνας θεωρείται ὁ Νοέμβριος). Στὴν μάχη αὐτὴ ὁ Ἀλέξανδρος τραυματίστηκε στὸν μηρό, πρᾶγμα ποὺ δὲν τὸν ἐμπόδισε τὴν ἐπομένη νὰ ἐπισκεφθῇ τοὺς τραυματίες. Ὁ Δαρεῖος τράπηκε σὲ φυγὴ ἐγκαταλείποντας τὴν μητέρα του, τὴν γυναῖκα του, τὸν μικρὸ του υἱό, δύο κόρες του καὶ εὐγενεῖς Περσίδες τῆς ἀκολουθίας· ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος τοὺς φέρθηκε μὲ σεβασμὸ καὶ μεγαλοψυχία. Στὴν διπλωματικὴ ἀλληλογραφία του μὲ τὸν Δαρεῖο, ἐκτὸς τῆς στρατιωτικῆς καὶ πολιτικῆς του ἰδιοφυΐας καὶ τῆς διπλωματικῆς του ἱκανότητας, ἀποκαλύπτεται καὶ ἡ ἄψογη, ὑψηλόφρων συμπεριφορὰ του πρὸς τοὺς γενναίως ἀγωνισθέντες καὶ ἡττηθέντες ἀντιπάλους του.

362.—Την περίοδο που ο Αυτοκράτορας Ιουλιανός, έχοντας ως βάση την Αντιόχεια, προετοίμαζε  εκστρατεία κατά των Περσών, καταστράφηκε ο ναός τού Δαφνίου Απόλλωνος από μία μυστηριώδη πυρκαγιά. Στον ίδιο χώρο με τον ναό, υπήρχε το λείψανο τού Αγίου Βαβύλα ο οποίος μαρτύρησε κατά τον διωγμό τού Αυτοκράτορα Δέκιου. Ο Ιουλιανός, θεωρώντας ότι το λείψανο είχε μιάνει το ιερό άλσος τού Απόλλωνα, το μετέφερε σε νεκροταφείο τής Αντιοχείας. Η Αντιόχεια, μία κατ’εξοχήν χριστιανική πόλη εκείνη την περίοδο, πολύ δύσκολα θα μπορούσε να δεχτεί τέτοιου είδους επεμβάσεις. Οι Χριστιανοί εξεδήλωσαν την αντίδρασή τους ποικιλοτρόπως, και λίγες ημέρες αργότερα ο ναός κάηκε ολοσχερώς, πιθανόν από εμπρησμό φανατικών. Η αμφιλεγόμενη προσωπικότητα τού Αυτοκράτορα Ιουλιανού απασχόλησε τον Κωνσταντίνο  Καβάφη, παρέχοντάς του το έναυσμα γιά έξι δημοσιευμένα ποιήματα, ένα πρώιμο που το άφησε ανέκδοτο και άλλα πέντε που τα δούλευε την τελευταία δεκαετία τής ζωής του και δεν πρόλαβε να τα ολοκληρώσει. Ο Ιουλιανός κατακρίθηκε από τους χριστιανούς ως βδελυρό τέρας και πλανημένος νοσταλγός μιάς οριστικά παρωχημένης θρησκείας, ενώ αντιθέτως εκθειάστηκε από τους συγχρόνους του παγανιστές. «[…] Ἀπέναντι στὴν Ἱστορία καὶ τὴν παγκόσμια Λογοτεχνία, ποὺ τάχθηκαν, ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον, ἀναφανδὸν ὑπὲρ ἤ κατὰ τοῦ Ἰουλιανοῦ ἡ «τρίτη», ἐφεκτικὴ στάση ποὺ υἱοθέτησε ὁ Ἀλεξανδρινός, τοῦ ἄφηνε καὶ τὴ μεγαλύτερη δυνατότητα γιὰ τὴ χαρακτηριστικὴ τῆς ποίησής του ἀμφίπλευρη εἰρωνεία.

1571.—Έλληνες από την Κρήτη, ο Μιχαήλ Σπανόπουλος ή Σφακιώτης, ο Ιωάννης Μπασατούρης, ο Πέτρος Καραβέλλος και ο αδελφός τού Δομίνικου Θεοτοκόπουλου, Μανούσος, υπέβαλαν αίτηση στις βενετικές Αρχές τού νησιού να τους παραχωρηθεί άδεια πειρατείας. Τελικά η Γερουσία έκανε δεκτό το αίτημά τους (βλ. 31/5/1572), ορίζοντας συγκεκριμένο ετήσιο ποσό ως φόρο και με δεσμεύσεις, όπως το να κτυπούν αποκλειστικά τούρκικους στόχους, να μην προκαλούν βλάβες σε χριστιανικά νησιά και τους κατοίκους τους, κ.α.

1798.—(ν.ημ.) Δυνάμεις τού Αλή πασά από 4.000 πεζούς και 3.000 ιππείς, με επικεφαλής τον ίδιο και τον γυιό του Μουχτάρ, επιτίθενται στην Πρέβεζα, όπου αμύνονται 1.000 Έλληνες και Γάλλοι υπό τον στρατηγό Λα Σαλσέ. Η μάχη είναι φονικότατη. Τελικά ο Αλή καταλαμβάνει την πόλη και την παραδίδει επί δύο ημέρες στα στίφη των τουρκαλβανών. Με εναλλαγές μεταξύ Ενετικής και οθωμανικής κατοχής, η Πρέβεζα το 1797 και γιά ένα χρόνο, είχε περιέλθει στην Γαλλική κυριαρχία. Ο Αλή Πασάς, γνωστός γιά τον βίαιο μέχρι κτηνωδίας χαρακτήρα του, μετά την κατάληψη τής Πρέβεζας, κατέσφαξε όλη την Γαλλική φρουρά και λεηλάτησε την πόλη, γεγονός που έμεινε γνωστό ως ” Ο Χαλασμός τής Πρέβεζας“.

1800.—Η ικετευτική καταγγελία των προεστών τής Σύρας, δηλώνει ότι τα νησιά έχουν γεμίσει από κλέφτες Μανιάτες και κάθε λογής παράνομους. Είναι αλήθεια ότι, αρκετά χρόνια τώρα, τα νησιά υποφέρουν βαρέως από την δράση κλεφτών (βλ. & 15 Νοεμβρίου 1794) .

1821.—Η Πάτρα περνά ξανά στην τουρκική κυριαρχία. «Ὁ Ἰσοὺφ πασᾶς ἐκυρίευσε τὰς Πάτρας.»

1824.—Ο εμφύλιος καλά κρατεί. Ο Παπαφλέσσας, υπουργός Εξωτερικών εκείνη την εποχή, εισβάλλει στην Αρκαδία γιά να πλήξει οπαδούς τού Κολοκοτρώνη. «Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ ἐμφύλιος πόλεμος, ὅστις πρὸς στιγμὴν εἶχε κοπάσει, ἠπείλει νὰ ἐκσπάσῃ φοβερώτερος καὶ καταστρεπτικός. Εἰς τὴν μία παράταξιν εὑρίσκοντο οἱ Δεληγιάννηδες, οἵτινες ἀνά πᾶσαν περίστασιν οὐδέν ἄλλο ἐπεδίωκον ἤ νὰ ὑποθάλπουν τὸ μῖσος καὶ τὸν ἐγωϊσμόν τοῦ Κολοκοτρώνη, εἰς τὴν ἄλλην ὁ Κωλέττης καὶ ὁ Φλέσσας, οἵτινες δὲν ἠρκοῦντο εἰς τὴν ἀνακωχήν, ἀλλ’ ἐζήτουν, εἰ δυνατόν, νὰ ἐξολοθρεύσουν ὁλοσχερῶς τὸ ἄλλο κόμμα.»

1828.—«Μάχη ἔξω τῆς Λαμποτινᾶς, πρωτευούσης τοῦ Δήμου Ἀποδωτίας Ναυπακτίας καὶ νίκη Ἑλλήνων. Συνελήφθη ἐνταῦθα αἰχμάλωτος ὁ Ἀρχηγὸς τοῦ τουρκικοῦ σώματος Ἀχμέτ μπεης Πρέβεστας. Ταύτην διηύθυνον οἱ Κῖτσος Τζαβέλας, Ν. Τζαβέλας καὶ Γιαννάκης Στράτος.» Έξω από την Λομποτινά Ναυπακτίας, οι Έλληνες υπό τον Κίτσο Τζαβέλα και τους Μακρυγιάννη, Ευαγ. Ιωάννου, Φ. Κορκολιό, Καλαντζογιάννη και Φωτομάρα, κατόπιν μάχης σκληρής, νικούν 1.200 τούρκους και συλλαμβάνουν αιχμάλωτο τον αρχηγό τους.  Στην μάχη σκοτώθηκαν 800 τούρκοι και αιχμαλωτίστηκαν 150. Το καλοκαίρι τού 1828, ξεκίνησαν οι  προσπάθειες ανακαταλήψεως τής Στερεάς. Οι Ελληνικές δυνάμεις, επικεφαλής των οποίων ήταν ο Κίτσος Τζαβέλας, μεταφέρθηκαν από το Λουτράκι στην παραλία τής Σεργούλας, ανατολικότερα τής Ναυπάκτου, αναγκάζοντας τους τούρκους τής περιοχής να αποσυρθούν στην Λομποτινά. Τα τουρκικά σώματα που στάλθηκαν να τους ενισχύσουν, αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς στο Μερμηγκάρι, στο Καστέλλι και κυρίως στην Γραμμένη Οξυά και στην Τέρνοβα. Απομονωμένες πλέον οι οθωμανικές δυνάμεις στην Λομποτινά, αποφάσισαν να διαφύγουν προς την Ναύπακτο στις 22 Οκτωβρίου. Κατά την έξοδό τους, έγιναν αντιληπτοί από τους Έλληνες και στην μάχη που ξέσπασε σχεδόν αποδεκατίστηκαν (βλ. & 14/10).

1843.—Ιδρύεται επισήμως εν Αθήναις «Σχολείον των Τεχνών», προς ενίσχυση τής ζωγραφικής, αγαλματοποιΐας, λιθογραφίας, χωρομετρίας, ξυλογραφίας, χαλκογραφίας κ.α. Ο σπουδαίος ζωγράφος μας Νικηφόρος Λύτρας, ξεκίνησε τις σπουδές του στο «Σχολείο των Τεχνών» γιά να συνεχίσει αργότερα στο Μόναχο.

1866.—Σαν σήμερα άνοιξε η διαθήκη τού Σερραίου ευεργέτη, Ιωάννη Παπαγεωργίου. Σύμφωνα με αυτήν, ευεργέτησε τόσο την ιδιαίτερη πατρίδα του, όσο και το δημόσιο.

.—Σερβία και Μαυροβούνιο, υπογράφουν μεταξύ τους Συνθήκη συνεργασίας με σκοπό την εξέγερση κατά των τούρκων. Μάλιστα, τα δύο κράτη, με ομόνοια και ειλικρίνεια δεσμεύονται ότι, εάν πετύχει η εκδίωξη των τούρκων, θα ενωθούν υπό τον βασιλέα τού Μαυροβουνίου Νικόλαο. Η συμφωνία υπεγράφη στην Κεττίγνη τού Μαυροβουνίου.

1887.—Η έντονη βροχόπτωση επί δύο ημέρες στην πρωτεύουσα, έχει καταστρεπτικά αποτελέσματα. Κατέρρευσαν μία οικοδομή και μία μονοκατοικία.

1912.—Η Νιγρίτα των Σερρών, περιέρχεται στην δικαιοδοσία των Ελληνικών δυνάμεων.

.—Μετά την κοινή απόφαση Ελλήνων και τούρκων τής πόλεως των Σερρών γιά ειρηνική παράδοσή της στους βούργαρους, ο τούρκος Μουτεσαρίφης δηλώνει επισήμως την παραίτησή του. Το απόγευμα τής ίδιας ημέρας και σε διάλογο με τον Μητροπολίτη Απόστολο, τού δήλωσε πως αν έβρισκαν 300 Έλληνες στρατιώτες, θα την χάριζε σε αυτούς. Δυστυχώς γιά την πόλη, ο Ελληνικός Στρατός εμάχετο μακρυά.

.—Οι Ελληνικές δυνάμεις μάχονται εναντίον των τούρκων στα Ανώγεια Ηπείρου και στο Σόροβιτς (Αμύνταιο). Το Αμύνταιο είχε ελευθερωθεί αρχικά στις 18/10. Και ενώ η 5η Μεραρχία προήλαυνε προς το Μοναστήρι, λόγω δρυμίτατης αντεπιθέσεως των τούρκων, υποχώρησε στο Αμύνταιο. Ακολούθησαν λανθασμένοι χειρισμοί μέχρι και τις 26/10, με αποτέλεσμα η 5η Μεραρχία να αποδεκατιστεί και το Αμύνταιο με τα γύρω χωρία να καταστραφούν σχεδόν ολοκληρωτικά από το μένος των τούρκων. Η 5η Μεραρχία είχε τις μεγαλύτερες απώλειες από όλες τις άλλες στον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο. Ο Επτανήσιος Διοικητής τής 6ης πυροβολαρχίας, λοχαγός Κοσκινάς Θεόδωρος, αρνήθηκε να εγκαταλείψει τα πυροβόλα του και οι τούρκοι τον σκότωσαν στις 24 Οκτωβρίου, μαζί με τους αξιωματικούς ανθυπολοχαγούς, Καθήκουρη Κωνσταντίνο και Οικονομόπουλο Νικόλαο, όπως και πολλούς άλλους πυροβολητές, πάνω σε αυτά.

.—Τα εθελοντικά τμήματα των προσκόπων, υπό την ηγεσία των Μακεδονομάχων καπετάν Ζέρβα (Δούκας) και καπετάν Γιαγκλή, αποβιβάζονται στο Τσάγεζι και ο μεν Δούκας κατευθύνεται προς την περιοχή τού Παγγαίου, την οποία απελευθερώνει, το δε σώμα τού καπετάν Γιαγκλή κατευθύνεται βόρεια προς Νιγρίτα, την οποία απελευθερώνει κατόπιν σκληρής μάχης με τους τούρκους στις 22-23 Οκτωβρίου 1912. Τα εθελοντικά σώματα, προερχόμενα από διάφορα μέρη τού Ελληνισμού, δημιουργήθηκαν γιά να ενισχύσουν τον τακτικό Στρατό. Οπλαρχηγοί των σωμάτων αυτών τοποθετήθηκαν οι Μακεδονομάχοι, οι οποίοι με την εμπειρία που είχαν και την τοπογραφική τους γνώση, βοήθησαν ιδιαιτέρως.

.—Το αντιτορπιλικό “Ιέραξ” υπό τον κυβερνήτη Α. Βρατσάνο, με άγημά του, ολοκληρώνει την απελευθέρωση των Ψαρών.

1914.—(π.ημ.) Ο αγγλογαλλικός στόλος βομβαρδίζει τα Δαρδανέλια.

1915.—Παραιτείται η κυβέρνηση Αλέξανδρου Ζαΐμη.

1917.—Μεγάλα συσσίτια γιά τον πεινασμένο Ελληνικό λαό σε Αθήνα και Πειραιά. Ο πρωθυπουργός Βενιζέλος βρίσκεται στο εξωτερικό.

1919.—Στο μέτωπο στην Μ. Ασία σημειώνεται δράση περιπόλων.

1920.—Ο Ελληνικός Στρατός στο μέτωπο στην Μ. Ασία δρα εναντίον των τούρκων στην περιοχή Τζεντίς.

.—Έντονη η εκλογική κίνηση στην Ελλάδα, με ογκώδεις διαδηλώσεις των Φιλελεύθερων και αντιδιαδήλωση των οπαδών τού Γούναρη.

1921.—Στο μέτωπο στην Μ. Ασία η Ελληνική Στρατιά μάχεται μάχες περιπόλων.

1922.—Η Ανατολική Θράκη τείνει να ερημωθεί από την αποχώρηση των προσφύγων εξ αιτίας τής προδοσίας των Συμμάχων και τον φόβο τού τουρκικού κτήνους.  

.—Η ιταλική κατασκοπεία και προπαγάνδα στην Ελλάδα. Στις 22 Οκτωβρίου 1922, ο διευθυντής τού 2ου Γραφείου λοχαγός Ματθιός, ενημέρωνε ότι η ιταλική προπαγάνδα προσπαθώντας να διεισδύσει στο Σώμα των αγροτών, αγόρασε τα πιεστήρια τής «Εσπερινής» αντί 450 χιλιάδων δραχμών και ενοικίασε οικία με μηνιαίο μίσθωμα 5.000 δραχμές, ενώ ήδη γιά την προπαγάνδα τους έχουν διαθέσει 2 εκατομμύρια λιρέττες.

1923.—Το στρατιωτικό κίνημα των στρατηγών Γαργαλίδη—Λεοναρδοπούλου προς ανατροπή τού καθεστώτος που προέκυψε από το πραξικόπημα τού 1922, απέτυχε.

1925.—Τα Ελληνικά στρατεύματα, μετά από την εντολή τού Θεόδωρου Πάγκαλου, φτάνουν προελαύνοντας στο Πετρίτσι. Μία εβδομάδα αργότερα, υπό την πίεση τής Κοινωνίας των Εθνών, θα εκκενώσουν την περιοχή.

1928.—Στην συνεδρίαση τής Βουλής, ο Κ. Ζαβιτζιάνος υπέβαλε γιά επικύρωση Νομοθετικό Διάταγμα, με το οποίο ο νόμος γιά τους κατηγορούμενους γιά ληστεία αυστηροποιούνταν. Ταυτόχρονα ενημέρωσε τους βουλευτές  γιά το πρόβλημα τής ληστείας, κατηγορώντας  τις προηγούμενες κυβερνήσεις ότι δεν πήραν μέτρα γιά να καταδιωχθεί το φαινόμενο.

1929.—Προβάλλεται στον κινηματογράφο “Αττικόν” των Αθηνών, η πρώτη ομιλούσα κινηματογραφική ταινία “Φοξ Φόλλις”.

1937.—Σαν σήμερα γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια τής Αιγύπτου ο συνθέτης Μάνος Λοΐζος. Ο πατέρας του καταγόταν και ήταν κάτοικος των Αγιών Βαβατσινιάς στην Λάρνακα Κύπρου και η μητέρα του, Δέσποινα Μανάκη, καταγόταν από την Ρόδο. Συνεργάστηκε και με καταξιωμένους στιχουργούς όπως ο Νίκος Γκάτσος, ο Τάσος Λειβαδίτης, και ο Μανώλης Ρασούλης.

1938.—Απεβίωσε ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος Α΄, προκαθήμενος τής Εκκλησίας τής Ελλάδος. Ένα από τα θέματα που αντιμετώπισε, ήταν η αλλαγή τού Ημερολογίου από το Ιουλιανό (παλαιό) στο Γρηγοριανό.

1943.—Το αντιτορπιλικό μας «Αδρίας», με κυβερνήτη τον Ιωάννη Τούμπα, προσκρούει σε νάρκη με αποτέλεσμα να υποστεί σοβαρές ζημιές, να σκοτωθούν είκοσι ένα μέλη τού πληρώματος και να τραυματιστούν τριάντα. Βαριά λαβωμένο, με την πλώρη του να έχει αποκοπεί και με τον κυβερνήτη του να έχει κάταγμα στο δεξί του χέρι αλλά να μην έχει χάσει καθόλου το ηθικό του, θα οδηγηθεί στην Μικρασιατική ακτή, όπου μετά από πρόχειρες επισκευές και χωρίς πλώρη, διέσχισε την Μεσόγειο και στις 6 Δεκεμβρίου κατέπλευσε στην Αλεξάνδρεια εν μέσω επευφημιών ελληνικών και αγγλικών πληρωμάτων.

.—Καταδρομική απόβαση τού 15ου Λόχου Αλεξιπτωτιστών τού 4ου Συντάγματος Βραδεμβούργιων τού Γερμανικού στρατού κατοχής, στην μεγίστης στρατηγικής σημασίας νήσο, Αστυπάλαια. Με δεδομένη την στρατηγική θέση τής Αστυπάλαιας, οι Γερμανοί θεώρησαν απολύτως αναγκαία την κατάληψή της πριν την πραγματοποίηση οποιασδήποτε μελλοντικής επιχειρήσεως, και την χρήση της ως ναυτικό προγεφύρωμα, καταφύγιο των νηοπομπών και τοποθεσία ελέγχου των θαλάσσιων γραμμών συγκοινωνίας, χάρις στις πυροβολαρχίες της. Γιά την επιχείρηση αυτή είχε μεταφερθεί κυριολεκτικά την παραμονή τής αποβάσεως από το Κράλγεβο τής Γιουγκοσλαβίας στην Αθήνα, φέροντας μόνο τον ατομικό του οπλισμό, ο 15ος Λόχος Αλεξιπτωτιστών τού 4ου Συντάγματος Βραδεμβούργιων. Η εμπειρία που είχαν αποκτήσει αυτοί οι άνδρες από τις επιχειρήσεις κατά των παρτιζάνων, αλλά και το γεγονός ότι αποτελούσαν μιά ειδική επίλεκτη δύναμη που βασιζόταν περισσότερο στον αιφνιδιασμό παρά στην ισχύ πυρός, θα αποδεικνύονταν καθοριστικοί παράγοντες γιά την επιτυχία τού γερμανικού σχεδίου καταλήψεως τής Αστυπάλαιας. Η 22α Οκτωβρίου 1943, ήταν μία θαυμάσια ημέρα πάνω από το Αιγαίο, με άριστες καιρικές συνθήκες που ευνοούσαν την απόβαση των Γερμανών στο Ελληνικό νησί.

.—Μετά από διήμερη μάχη με Γερμανούς και κομμουνιστές ταυτόχρονα (…), οι δυνάμεις τού ΕΔΕΣ υπό τον Κομνηνό αποχωρούν από τα Πράμαντα Ηπείρου. Οι άνδρες τού Βελουχιώτη έφτασαν στην περιοχή το βράδυ τής 20ης, ενώ η επίθεσή τους ξεκίνησε την 11η πρωινή τής 21ης. «[…] είχαμε καταλάβει μ’ επίθεση σώμα προς σώμα σχεδόν, και με χρήση χειροβομβίδων. Τους τσακίσαμε και καταλάβαμε έναν αυχενίσκο απ’ τον οποίο μπορούσαμε ευκολώτερα να καταλάβουμε το αμέσως επόμενο και τελευταίο σημείο αντιστάσεώς τους.» Έτσι έγραφε στην έκθεσή του προς το «Στρατηγείο» ο Κλάρα-Βελουχιώτης γιά τα γεγονότα τού Οκτωβρίου.

.—Δύναμη κομμουνιστών τού ΕΛΑΣ η οποία βρίσκονταν στους Μελισσουργούς τής Άρτας, καλύπτοντας τα περάσματα και τους δρόμους, εγκαταλείπει την θέση της γιά να ενισχύσει το μέτωπο των «συντρόφων» της στις μάχες κατά τού ΕΔΕΣ.

.—Οι βάρβαροι Γερμανοί εισβάλουν στο Συρράκο Ιωαννίνων. Λεηλάτησαν πλήρως το μέρος, έκαψαν τέσσερεις κατοικίες, ενώ λόγω τής γενικής λεηλασίας που υπέστη διαδοχικά απ’ όλες τις κατοχικές δυνάμεις (περιουσίες, τρόφιμα, ζωντανά, κλπ), επήλθε πλήρης καταστροφή τής άλλοτε πλούσιας κωμοπόλεως. Στο Συρράκο, κατά την διάρκεια τής Κατοχής, «εξετελέσθησαν 6 άτομα εκ δε των 7 απαχθέντων και ομήρων, ουδείς επέστρεψεν

.—Την ίδια ημέρα, ακριβώς τα ίδια υπέστησαν και οι Καλαρρύτες. Έξι άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, εκλάπησαν τα πάντα από σκεύη, έπιπλα, ρούχα, ζωντανά κλπ, ενώ πυρπολήθηκαν δέκα επτά κατοικίες και επιπλέον βομβαρδίστηκε ο τόπος (με συνέπεια τουλάχιστον έξι οικίες να κατεδαφιστούν).

.—Συνεχίζοντας τις εκκαθαριστικές τους επιχειρήσεις, οι απάνθρωποι Γερμανοί ενεργούν επιδρομή στο χωριό Γρεβενίτι τής Ηπείρου και το πυρπολούν. Θα καταστραφούν είκοσι πέντε οικήματα τού χωριού, ενώ, τα υπόλοιπα, θα τα καταστρέψουν σε άλλη επιδρομή, το βράδυ πριν την αλλαγή τού έτους. Ως συνήθως, υπήρξαν και εκτελέσεις κατοίκων.

.—Στις ίδιες επιχειρήσεις, 3.000 υπάνθρωποι Γερμανοί εισβάλουν και στο χωριό Λεπτοκαρυά τής Ηπείρου. Στις δύο επιθέσεις που δέχτηκε το χωριό (άλλη μία τον Ιούλιο τού 1944), υπέστη την πλήρη καταστροφή του. Τον μόνο που έλαβαν ζώντα στο χωριό, ήταν έναν δεκαεπτάχρονο τον οποίο βρήκε νεκρό ο πατέρας του την επομένη. Τα δε οικήματα τού χωριού, 108 από τα 140 σε σύνολο, έγινα παρανάλωμα τού πυρός. Μεταξύ αυτών, δύο πανέμορφα σχολικά κτήρια, ένα παρθεναγωγείο και το αρρένων.

1944.—Ολοκληρώνεται ο ανασχηματισμός τής Εθνικής Κυβερνήσεως, ο οποίος ξεκίνησε τις αλλαγές από την 21η τού μήνα, με πληθώρα υπουργείων να έχουν παραχωρηθεί στους Κομμουνιστές. Παρά το γεγονός, οι φιλομπολσεβίκοι τής Ελλάδος εξακολουθούν να προετοιμάζονται γιά την βίαιη κατάληψη τής χώρας μας.

.—Οι Γερμανοί εκκενώνουν τα Φάρσαλα και τον Πλαταμώνα.

.—Ιερολοχίτες πραγματοποιούν περίπολο αναγνωρίσεως στην νήσο Κω.

1945.—Μία έκθεση τού Εκτελεστικού Συμβουλίου τής Κεντρικής Δωδεκανησιακής Επιτροπής, σκιαγραφεί με τα μελανότερα χρώματα την κατάσταση τής παιδείας στα Δωδεκάνησα. Τα χρόνια τής α-παιδείας κατά την περίοδο τής ιταλοκρατίας, είχαν ολέθρια αποτελέσματα γιά τους κατοίκους. Σημαντικό ρόλο σε αυτό διαδραμάτισε η κατάργηση των ελληνικών σχολείων και η υποχρεωτική φοίτηση σε ιταλικά. Τα Κατηχητικά σχολεία  εκείνη την περίοδο που έγιναν το «κρυφό σχολειό» στα Δωδεκάνησα, αντικαθιστούν τον δάσκαλο, διδάσκοντας και διασώζοντας την ελληνική γλώσσα, ενώ παράλληλα κατηχούσαν σε θέματα πίστης.

1947.—Η εκτέλεση τού εγκληματία πολέμου Φριτς Σούμπερτ στις φυλακές Επταπυργίου στην Θεσσαλονίκη. Ο Φριτς Σούμπερτ, ένας από τους μεγαλύτερους εγκληματίες  πολέμου ο οποίος έδρασε στην Ελλάδα κατά την περίοδο τής Κατοχής, διαπράττοντας δολοφονίες, βασανισμούς, λεηλασίες και απαγωγές, μεταφέρθηκε στις φυλακές Επταπυργίου στην Θεσσαλονίκη και εκτελέστηκε σαν σήμερα. Η δίκη του πραγματοποιήθηκε από τις 28/7/1947 έως τις 5/8/1947. Ως ελληνομαθής, εξελίχθηκε από μεταφραστής σε κεφαλή τού κατοχικού δικτύου κατασκοπείας, και πρωτοστάτησε στο ολοκαύτωμα τού Χορτιάτη και των Γιαννιτσών.

1957.—Ο Βρετανός κυβερνήτης τής Κύπρου, Χάρντιγκ, υπέβαλε την παραίτησή του. Θα αναχωρήσει από την μαρτυρική νήσο στις 4 Νοεμβρίου. Στις 3 Δεκεμβρίου, τα καθήκοντά του θα αναλάβει ο Σερ Χιού Φουτ, Κυβερνήτης προηγουμένως τής Ιαμαϊκής (Τζαμάϊκα).

1958.—Ο ήρωας τής ΕΟΚΑ Παναγιώτης Τουμάζου, σκοτώθηκε σε ενέδρα εναντίον των Άγγλων κοντά στην Κακοπετριά. Εκείνη την ημέρα είχε κόψει ένα κλαδί αγριελιάς και το είχε βάλει στην τσέπη του, λέγοντας στους συμπολεμιστές του: “Αν πέσω, να το βρούνε οι Άγγλοι και να μάθουν ότι πολεμούμε γιά την ειρήνη”.

1988.—«Ὦ καιροί, ὦ ἤθη». (O tempora o mores). Ἐπιστρέφει στὴν Ἑλλάδα μετὰ τὴν ἐπιτυχή ἐγχείρηση στὸ Χέρφιλντ τῆς Ἀγγλίας, ὁ πρωθυπουργὸς Ἀνδρέας Γεωργίου Παπανδρέου. Χαιρετῶντας τὰ ἐκστασιασμένα πλήθη ἀπὸ τὴν κλίμακα καθόδου, ὁ μέγας ἡγέτης τοῦ ΠαΣοΚ εἰσήγαγε ἀκόμα μία καινοτόμα (sic) συμπεριφορὰ στὰ νεοελαδικὰ ἤθη. Παρουσίασε καὶ ἐπέβαλε τὴν ἐπίσημη ἐρωμένη του ἐνώπιον τῶν χιλιάδων ὑπηκόων του καὶ μή. Τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ κίνηση ἐκτελέστηκε στὴν κλίμακα κ α θ ό δ ο υ,  περιέχει κάποιο νόημα. Ἀκόμα καὶ ἡ Ἑταιρία «Πλέϊμομπιλ» (Playmobil), δημιούργησε φιγούρες μὲ ἐκεῖνες τὶς «ἀθάνατες» σκηνές, τὶς ὁποῖες παρουσίασε στὴν ἔκθεση GR80s γιὰ τὴν Ἑλλάδα τῆς δεκαετίας τοῦ 1980…, ἡ ὁποία φιλοξενήθηκε στὴν Τεχνόπολη τὸ 2017.

1991.—Νέος Οικουμενικός Πατριάρχης εκλέγεται ο μητροπολίτης Χαλκηδόνος Βαρθολομαίος.

1993.—Ο Απόστολος Κακλαμάνης εκλέγεται Πρόεδρος τής Βουλής. Επανεκλέγεται στις 8 Οκτωβρίου 1996 και στις 21 Απριλίου 2000.

1994.—Ο ήρωας καταδρομέας στον πόλεμο τού 1974 με τους τούρκους, από τον Αμύγδαλο Αστερουσίων, Μανώλης Μπικάκης, απεβίωσε σαν σήμερα συνεπεία τροχαίου ατυχήματος. Ο καταδρομέας Μπικάκης τής Α΄Μοίρας Καταδρομών, αναδείχθηκε σε ηρωική μορφή όταν υπερασπίστηκε την Λευκωσία (στην δεύτερη φάση τής εισβολής) από τους τούρκους που προωθούνταν στα προάστιά της. Μέσα στον αχό τής μάχης έχασε επαφή με τον συμπολεμιστή του και ενώ εκείνος, νομίζοντάς τον νεκρό, επέστρεψε αναφέροντας την απώλειά του, ο Μπικάκης δεν δίστασε να μείνει στην θέση του και να αντιμετωπίσει έξι ή οκτώ βαριά άρματα μάχης και το τάγμα που τα ακολουθούσε, σε μία ανεπανάληπτη αναμέτρηση. Αλλάζοντας συνεχώς θέση, κάτω από καταιγιστικά πυρά, κατέστρεψε με ένα αντιαρματικό ΠΑΟ τέσσερα τουρκικά άρματα μάχης ενώ οι τούρκοι δεν μπορούσαν να τον εντοπίσουν. Δύο από τα εναπομείναντα άρματα που προσπάθησαν να αλλάξουν θέση, δεν ξέφυγαν από το στόχαστρο τού Μπικάκη που τα έστειλε στον αγύριστο. Το τουρκικό τάγμα των πεζικάριων έτρεξε πανικόβλητο να καλυφθεί στην σχολή Γρηγορίου. Με τα δύο του τελευταία βλήματα, ο Μπικάκης χτύπησε το ισόγειο και τον δεύτερο όροφο. Πόσα πτώματα μέτρησαν οι μεμέτηδες δεν μαθεύτηκε ποτέ. Ο ήρωας καταδρομέας παρέμεινε τέσσερεις ημέρες χωρίς τροφή, πολεμώντας με ένα πολυβόλο που βρήκε πεταμένο, μέχρι που ενώθηκε με την μονάδα του. Ο Μανώλης Μπικάκης δεν έλαβε ποτέ κάποια ηθική έστω αναγνώριση ή έπαινο από το κράτος, παρά την πρόταση τού Διοικητή του γιά άμεση απονομή τού χρυσού Αριστείου Ανδρείας.

.—‘’Κατακλυσμός’’ στην νήσο Κάσο στα Δωδεκάνησα. Το νερό που έπεσε στις 22 και 23 τού μήνα, ισοδυναμούσε με όσο πέφτει σε δύο ή τρία χρόνια. Δρόμοι μετατράπηκαν σε βομβαρδισμένο τοπίο, ζώα πνίγηκαν, περιουσίες καταστράφηκαν και γενικά οι ζημιές στο νησί ήταν μεγάλες.

2014.—Δημοσιεύματα τού Τύπου αναφέρονται στο σχέδιο τής αλβανικής κυβερνήσεως τού Ράμα, το οποίο προβλέπει το κλείσιμο τής Παιδαγωγικής Ακαδημίας Αργυροκάστρου. Η Ακαδημία η οποία μετρά εξήντα ένα χρόνια συνεχούς λειτουργίας, αποτελούσε ένα σημαντικότατο ίδρυμα που εκπαίδευσε και έβγαλε χιλιάδες δασκάλους οι οποίοι κράτησαν «ζωντανό» τον Ελληνισμό στα σκληρά χρόνια τής δικτατορίας τού Εμβέρ Χότζα. Η κίνηση αυτή, έρχεται να συμπληρώσει μία σειρά άλλων, που έχουν ως στόχο την εξάλειψη κάθε τι Ελληνικού στην γειτονική χώρα και στην πλήρη αλβανοποίηση τού Βορειοηπειρωτικού χώρου.

2017.—Ἐκδρομὴ στὴν Μακρόνησο, κατάθεση στεφάνων… ἀλλὰ καὶ συναυλία στὸ Λαύριο διοργάνωσε ὁ/ἡ/τὸ ΣΥΡΙΖΑ. Ἡ περιήγηση διοργανώθηκε ἀπὸ τὶς ἐφημερίδες «Αὐγή» καὶ «Ἐποχή» καὶ τὸ περιοδικό «Σπούτνικ», μὲ τὴν στήριξη τῶν ΑΣΚΙ, τοῦ Ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ «Στὸ Κόκκινο» καὶ τοῦ «Left.gr». Ἀνάμεσα στοὺς παρευρισκόμενους ἦταν ὑπουργοί, βο(υ)λευτὲς καὶ στελέχη τῆς κυβερνήσεως καὶ τοῦ ΣΥΡΙΖΑ. Στοὺς λόγους ποὺ ἐκφωνήθηκαν ἀπὸ τοὺς κατ’ ἐξοχὴν είδήμονες στὴν ἀναθεώρηση τῆς ἱστορίας, μεταξὺ ἄλλων ἀκούσαμε καὶ ἀπὸ τὸν Πάνο Σκουρλέτη τὴν συγκλονιστική φράση: «[…] Ἡ σημερινή ἐπίσκεψη ἀποκτᾶ ἰδιαίτερη σημασία, διότι κάποιοι ἀμετανόητοι προσπαθοῦν νὰ μᾶς κάνουν νὰ ξεχάσουμε ἤ περισσότερο προσπαθοῦν νὰ ξαναγράψουν τὴν ἱστορία…». Καὶ διηγῶντας τα νὰ κλαῖς…

2018.—Η μαραθώνια απολογία τού πρώην υπουργού τού ΠαΣοΚ Γιάννου Παπαντωνίου, ο οποίος κατηγορείται γιά ξέπλυμα μαύρου χρήματος, διεκόπη μετά από σχεδόν δώδεκα ώρες γιά το πρωί τής επομένης. Σύμφωνα με το βαρύτατο κατηγορητήριο το οποίο αποτελεί τόμο που ξεπερνά τις 650 σελίδες, η σύμβαση γιά τις φρεγάτες, πάνω στις οποίες στηρίζεται και η κατηγορία γιά το ξέπλυμα, προκάλεσε ζημιά στο δημόσιο, την οποία οι ανακριτικές αρχές προσδιορίζουν στα 400 εκατομμύρια ευρώ. Γιά την εν λόγω σύμβαση ο πρώην υπουργός προσκόμισε, σύμφωνα με πληροφορίες, και σειρά εγγράφων προς επίρρωση των ισχυρισμών του. Συνολικά η απολογία τού Γιάννου Παπαντωνίου η οποία συνεχίστηκε την επομένη, διήρκεσε 16 ώρες.

Copyright (©) «Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο»
Βασική πηγή: www.e-istoria.com

Αφήστε μια απάντηση