ΗΡΩΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ

ΗΡΩΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΕΟΚΑ – ΜΙΧΑHΛ ΧΑΡΙΛΑΟΣ (+9/8/1956)

Σχολιάστε

.

,,.

Μιχαήλ Χαρίλαος. Γεννήθηκε στο χωριό Γαληνή, τής επαρχίας Λευκωσίας, στις 9 Φεβρουαρίου 1935. Απαγχονίστηκε στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας, στις 9 Αυγούστου 1956. Γονείς : Μιχαήλ Θεοχάρους και Αφροδίτη Μιχαήλ. Αδέλφια : Γιάγκος, Χατζηχαμπής, Ηλίας, Ανδρέας, Μαρία.

……….Ο Χαρίλαος Μιχαήλ τελείωσε το δημοτικό σχολείο Γαληνής και εργαζόταν στην Κυπριακή Μεταλλευτική Εταιρεία. Εντάχθηκε στον αγώνα τής ΕΟΚΑ και υπηρέτησε μαζί με τα αδέλφια του και τον πατέρα του. Είχαν διασυνδέσεις με την ανταρτική ομάδα τού Μάρκου Δράκου. Ήταν αχώριστος φίλος και στενός συνεργάτης τού Ανδρέα Ζάκου με τον οποίο κατέφυγε στο αντάρτικο στις 17 Νοεμβρίου 1955, επανδρώνοντας ανταρτική ομάδα στην περιοχή Γαληνής, αφού είχαν στο μεταξύ κατασκευάσει κρησφύγετα και λημέρια στην ορεινή αυτή περιοχή.

……….Σε ένα μήνα, στις 15 Δεκεμβρίου 1955, η ομάδα τους συνενώθηκε με την ομάδα τού Μάρκου Δράκου γιά την ενέδρα στο Μερσινάκι, στο 38ο μίλι τού δρόμου Λευκωσίας-Κάτω Πύργου, κοντά στους αρχαίους Σόλους. Στην επίθεση, οι ήρωες τής ΕΟΚΑ Χαρίλαος Μιχαήλ, Ανδρέας Ζάκος, Χαράλαμπος Μούσκος και Μάρκος Δράκος, μαζί με τέσσερεις άλλους συναγωνιστές τους, βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον εμπειροπόλεμο ταγματάρχη Κουμπ τού αγγλικού στρατού και τον δεκανέα Μόρουμ, ο οποίος σκοτώθηκε. Σκοτώθηκε επίσης κι ο Χαράλαμπος Μούσκος. Ο Ανδρέας Ζάκος συνελήφθη βαριά τραυματισμένος. Μαζί του συνελήφθη και ο Χαρίλαος Μιχαήλ, ο οποίος δεν θέλησε να εγκαταλείψει τραυματισμένο τον φίλο του. Και οι δυο τους καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν μαζί με τον Ιάκωβο Πατάτσο την Πέμπτη, 9 Αυγούστου 1956.

……….Το βράδυ τής Τετάρτης, 8 Αυγούστου, λίγες μόνο ώρες πριν από την εκτέλεσή του, καλοδέχτηκε την μάνα και τον πατέρα του στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας με το τραγούδι “Ξύπνα καημένε μου Ραγιά” και τούς αποχαιρέτησε με αυτά τα λόγια: “Έχω το θάρρος να πατήσω την αγχόνη, πατέρα. Εσύ, μάνα, να το έχεις ευχαρίστηση και να το κρατείς καύχημα που πεθαίνω γιά την πατρίδα.”

……….Το ψυχικό σθένος με το οποίο αντιμετώπισε τον θάνατο φαίνεται και στις δύο του επιστολές που έγραψε λίγο πριν από την εκτέλεσή του στις 7 και 8 Αυγούστου 1956.

***

Αφήστε μια απάντηση