.
.Ἡ κατάληψις τῆς Νισύρου 12 Μαῒου 1912
.
……….Ἡ προσωρινὴ κατοχὴ τῆς Δωδεκανήσου ἀπό τοὺς Ἰταλούς καὶ οἱ μόνιμες βλέψεις τους ξεκίνησαν ἀπό τὸ Μάϊο τοῦ 1912 καὶ κράτησαν ἔως τὸν Ἰούλιο τοῦ 1923.
……….Εἶναι ἡ πρώτη περίοδος τῆς Ἰταλικῆς κατοχῆς. Ἡ πλήρης κυριαρχία καὶ ἡ μόνιμη κατοχὴ τῶν νησιῶν ξεκίνησε ἀπό τὶς 6/8/1924, ὅταν ἄρχισε ἡ ἰσχύς τῶν ἄρθρων τῆς συνθήκης τῆς Λωζάνης, ποὺ εἶναι ἡ δεύτερη καὶ σκληρὴ περίοδος τοῦ ἐξιταλισμοῦ καὶ ἐκφασισμοῦ τῶν Δωδεκανησίων (1923-1943).
……….Ἀπό τότε σταμάτησε νὰ θεωρεῖται ἡ παρουσία τῶν Ἰταλῶν ὡς θετικὸ βῆμα, γιὰ τὴν ἐκπλήρωση τοῦ ἐθνικοῦ πόθου, τὴν Ἕνωση μὲ τὴν Ἑλλάδα.(…)
.Τὸ φρόνημα τῶν Νισυρίων τοῦ 1912
Άριθ. 57
Πρὸς τὴν Αὐτοῦ Ἐξοχότητα
τὸν Πρωθυπουργὸν καὶ Ὑπουργόν τῶν Στρατιωτικῶν τῆς Ἑλλάδος
Κον Ἐλευθέριον Βενιζέλον
Έξοχώτατε,
……….Διὰ τοῦ αὐτόθι ἀντιπροσώπου τῆς νήσου ἡμῶν κ. Κ. Μεζᾶ, τμηματάρχου τῆς Λαϊκῆς Τραπέζης, ἀποστέλλομεν τὸν πρὸς τὴν Πατρίδα ἔρανόν μας ἐκ φράγκων χιλίων ἐξακοσίων ἔξ, ἀριθ. 1606, ποσὸν μὴ ἀνταποκρινόμενον οὔτε πρὸς τᾶς πολλαπλᾶς τῆς Πατρίδος ἀνάγκας, οὔτε πρὸς τὸν διακαῆ ἡμῶν πόθον πρὸς ἀρωγήν Αὐτῆς.
……….Ἔχομεν δι’ ἐλπίδος ὅτι εὐμενῶς θέλει γίνῃ ἀποδεκτός ὡς ὁ ὁβολός τῆς χήρας καὶ ὅτι θὰ εὐτυχήσωμεν προοφέροντες πᾶσαν πρὸς Αὐτήν ὑπηρεσίαν χρήματος καὶ αἴματος, ὡς μᾶς ὑπαγορεύει ἡ πρὸς Αὐτήν λατρεία καὶ ἀφοσίωσις. Ἔτι δὲ μᾶλλον ἤδη θὰ εὐτυχήσωμεν νὰ ἴδωμεν ἐκπληρωμένους τοὺς προαιωνίους ἡμῶν ἐθνικούς πόθους.
……….Νυχθημερὸν δεόμενοι τῷ Ὑψίστῳ ὑπέρ τῆς δόξης τῶν Ἑλληνικῶν ὄπλων.
Διατελοῦμεν τῆς Ὑμ. Ἐξοχότητος ταπεινοὶ θεράποντες.
Ἐν Νισύρῳ τῇ 13 Φεβρουαρίου 1912