ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ-09 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

Πίνακας τοῦ Ludovico Lipparini, ποὺ βρίσκεται εις τὸ μουσεῖον Τεργέστης. «Η ΘΑΝΗ ΤΟΥ ΜΠΟΤΣΑΡΗ»
9 Αυγούστου

48 π.Χ.—Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ῥωμαϊκοῦ ἐμφυλίου πολέμου, ἡ Φάρσαλος τῆς Θεσσαλίας ἔγινε τὸ πεδίο μάχης στὸ ὁποῖο ὁ Ἰούλιος Καίσαρας, παρ’ ὅλο ποὺ ἀριθμητικῶς μειονεκτοῦσε ἔναντι τῶν στρατευμάτων τοῦ Γάϊου Πομπήιου, νίκησε. Δύο σημεῖα καθόρισαν τὸ ἀποτέλεσμα τῆς μάχης. Οἱ κρυμμένοι ἀκοντιστὲς τοῦ Ἰούλιου Καίσαρα, ποὺ αἰφνιδίασαν τὸ ἱππικὸ τοῦ Πομπήιου, καὶ ἡ λανθασμένη ἀπόφαση τοῦ Πομπήιου νὰ μὴν ἀφήσῃ τὸ πεζικὸ του νὰ προελάσῃ, πιστεύοντας ὅτι ἀφήνοντας στὸν ἀντίπαλό του τὴν πρώτη κίνηση, θὰ τὸν κούραζε. Μετὰ τὴν ἧττα του, ὁ Πομπήιος κατέφυγε στὴν Αἴγυπτο, ὅπου δολοφονήθηκε ἀπό τὸν Πτολεμαῖο 13ο καὶ ἡ πλάστιγγα στὴν προτίμηση τῶν Συγκλητικῶν, ἔγειρε ὑπέρ τοῦ Ἰούλιου Καίσαρα. Ἡ περιοχή τῆς Φαρσάλου εἶχε γίνει πεδίο πολεμικῶν μαχῶν καὶ στὸ παρελθόν, ὅπως μεταξὺ τοῦ 200 καὶ 168 π.Χ. κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ Β΄και Γ΄ Μακεδονικοῦ πολέμου μεταξὺ τοῦ Φίλιππου Ε΄ τῆς Μακεδονίας καὶ τῶν Ῥωμαίων. Κοντὰ στὴν Φάρσαλο ἔγινε ἡ μάχη τῶν «Κυνὸς Κεφαλῶν», ὅπου ὁ Φίλιππος Ε΄ ἡττήθηκε ἀπό τὸν Ῥωμαῖο στρατηγὸ Τῖτο. Ἔτσι ἡ Φάρσαλος πέρασε στὴν Ῥωμαϊκή κυριαρχία. Προκάτοχη πόλη τῆς Φαρσάλου ἦταν ἡ Φθία, πρωτεύουσα τῶν μυθικῶν Μυρμιδόνων, καὶ ἡ ὁποία ἦταν σίγουρα προθεσσαλική. Ἥρωες τῶν Φαρσαλίων ἦταν ὁ Ἀχιλλέας καὶ ὁ Πάτροκλος, ἐνῶ λατρεύονταν μεταξὺ ἄλλων ὁ Δίας Σωτῆρ, ὁ Ἑρμῆς, ἡ Ἀφροδίτη Πειθῶ, ἡ Θέτις, ὁ Πᾶν καὶ ὁ Χείρων.

378.—Αὐτοκράτορας Οὐάλλης  καὶ πολλοὶ ἀπό τοὺς στρατηγοὺς του, φονεύθηκαν στὴν περιώνυμη μάχη τῆς Ἀδριανουπόλεως ἀπό τὰ στίφη τῶν Γότθων. Στὴν μάχη ἔπεσαν περίπου 15 μὲ 20.000 Ῥωμαῖοι στρατιῶτες. Οἱ Γότθοι τότε καταπλημμύρησαν τὴν Θρᾲκη, τὴν Μακεδονία καὶ τὴν Θεσσαλία, φθάνοντας μέχρι τὴν Κωνσταντινούπολη, ὅπου ὅμως ἀποκρούστηκαν. Κατὰ τὴν περίοδο ἀπό 330 μ.Χ. ἔως 1365 μ.Χ., ἡ Θρᾲκη καὶ ἡ Μικρᾶ Ἀσία ἔγιναν ἡ Ἀθήνα τοῦ νέου κράτους. Ἡ θέση ὅμως τῆς Θρᾲκης τὴν ἔκανε καὶ θέατρο φονικώτατων μαχῶν  καὶ ἀτελείωτων καταστροφῶν ἀπό τὰ βαρβαρικὰ φῦλα, τὰ ὁποῖα παρακινούμενα ἀπό τὸ μεγαλεῖο τῆς Βασιλεύουσας κατεύθυναν τὶς ὁρδὲς τους πρὸς τὶς μεγάλες Θρᾳκικὲς πόλεις. Ἡ Ἀδριανούπολις, ἡ Φιλιππούπολις, ὁ Αἷνος, λαμπρὲς πρωτεύουσες τῶν Θρᾳκικῶν ὲπαρχιῶν κατὰ τὴν νέα ῥωμαϊκὴ διοικητικὴ διαίρεση, δέχονταν ὅλο τὸ μῖσος  καὶ τὴν ὁρμὴ τῶν βαρβάρων, καθὼς ἦταν ὀχυρωμένες μὲ μεγάλα κάστρα.

.—Ο Αυτοκράτορας τού Δυτικού Ρωμαϊκού Κράτους, Γρατιανός, διορίζει τον Θεοδόσιο ως Μάγιστρο (αρχηγό) τού Ιππικού (magister equitum) και λίγο αργότερα Αυτοκράτορα τού Ανατολικού Ρωμαϊκού Κράτους.

681.—Δημιουργεῖται τὸ Χανᾶτο τῆς βουργαρίας στὴν νότια ὄχθη τοῦ Δούναβη, μετὰ τὴν ἧττα τοῦ αὐτοκρατορικοῦ στρατοῦ τοῦ Κωνσταντίνου Δ΄ στο Δέλτα τοῦ ποταμοῦ. Βασικὴ «δραστηριότητα» τῶν τουρκογενῶν βούργαρων, ἦταν ἡ ὀργάνωση ληστρικῶν ἐπιδρομῶν ἐναντίον τῶν πλούσιων πόλεων τῆς Θρᾲκης. Ἐπιλέγοντας οἱ Ῥωμαῖοι ἐκείνη τὴν περίοδο νὰ μὴν ἐμπλακοῦν σὲ περαιτέρῳ πολεμικὲς ἐπιχειρήσεις, συνομολόγησαν εἰρήνη μὲ τὸν χαγᾶνο τῶν βούργαρων, ἀναγνωρίζοντας ἔτσι ἐμμέσως τὸ νεοσύστατο Χανᾶτο.

803.—Η Αυτοκράτειρα Ειρήνη απεβίωσε εξόριστη (από τον Νικηφόρο) στο νησί τής Λέσβου.

1363.—(8-9/8) Κρήτη. Η αποστασία Ενετών εποίκων κατά τής Γαληνοτάτης Δημοκρατίας και η συμμετοχή Κρητών. Σαν σήμερα, Κρήτες και Βενετοί έποικοι φεουδάρχες, θέλοντας να αποτινάξουν κάθε είδους Βενετσιάνικης επιβολής και επιρροής, επαναστάτησαν και κατέλυσαν την κυριαρχία τής Βενετίας στην Κρήτη. Στην εν λόγω επανάσταση πρωτοστάτησαν οι οικογένειες των ευγενών Γραδενίγων (Gradonico) και Βενιέρ (Venier) με την ενεργό σύμπραξη τού Άρχοντα Ιωάννη Καλλέργη. Οι αρχηγοί της, οι Βενετοί φεουδάρχες τής Κρήτης, διαμαρτύρονταν γιά τις φορολογικές καταπιέσεις που τους επέβαλε η μητρόπολη, θεωρώντας ότι υποτιμούνταν σε σχέση με τους ευγενείς τής Βενετίας. Η μητρόπολη αγνόησε τα αιτήματά τους, με αποτέλεσμα να δημιουργηθούν σοβαρές αντιδράσεις. Σταδιακά αναδύθηκε η ιδέα τής αυτονομίας. Με την νέα φορολογία τού 1363, δόθηκε το έναυσμα γιά την επανάσταση. Επισήμως εκδηλώθηκε στις 9 Αυγούστου 1363.

1425.—Μετὰ τὴν ἀποβίβαση τῶν Μεμελούκων τῆς Αἰγύπτου στὴν Κύπρο στὶς 5 Αὐγούστου, ὁ στρατὸς τους λεηλατεῖ καὶ καίει χωριὰ στὸ πέρασμά του. Ὁ βασιλιᾶς τῆς Κύπρου Ἰανός ντὲ Λουζινιᾶν, ἔστειλε τὸν ἀδελφό του Ἑρρῖκο, πρίγκιπα τῆς Γαλιλαίας, νὰ τοὺς ἀντιμετωπίσῃ μὲ ἕνα ἀνεπαρκές σὲ ἐκπαίδευση στράτευμα· στὶς 9 Αὐγούστου συνεπλάκη μὲ Μαμελούκους στὶς Ἀλυκές, ὅμως τὸ κυρίως σῶμα τοῦ στρατοῦ τους εἶχε μετακινηθεῖ διαφεύγοντας τὸν ἐντοπισμό του ἀπό τὸν πρίγκιπα Ἑρρῖκο. Στὴν πορεία τους συνέχιζαν νὰ καταστρέφουν τὰ γύρω χωριὰ (Ἀραδίππου, Κίτι, Κελλιά, Ἀγρινοῦ, Δρομολαξιᾶ) αἰχμαλωτίζοντας πάνω ἀπό 700 κατοίκους. Ὁ ἀνεπαρκὴς ἐπίσης κυπριακὸς στόλος ποὺ ἔφτασε στὶς Ἀλυκές, ἀπέφυγε τὴν συμπλοκὴ μὲ τὸν αἰγυπτιακό. Ὁ Ἑρρῖκος παρ’ ὅλο ποὺ ἐπιδίωκε κατὰ μέτωπο μάχη, μονίμως ἐμποδιζόταν ἀπό τοὺς συμβούλους ποὺ εἶχε διορίσει, λόγῳ τοῦ νεαροῦ τῆς ἡλικίας του, ὁ ἀδελφὸς του Ἰανός. Ἀγανακτισμένος παραιτήθηκε τῆς ἀρχηγίας, ἀλλὰ καὶ ὁ ὑποκόμης τῆς Λευκωσίας ποὺ τὸν ἀντικατέστησε δὲν κατάφερε νὰ ἐμποδίσῃ τὴν πορεία τῶν Μαμελούκων, ποὺ τελικὰ ἀποχώρησαν ἀπό τὴν Κύπρο μὲ πλούσια λάφυρα καὶ πλῆθος αἰχμαλώτων.

1466.—Οι Ενετοί κυριεύουν την Πάτρα.

1500.—Η Μεθώνη, που βρισκόταν υπό Ενετική κυριαρχία, έπεσε στα χέρια τού Βαγιαζήτ ο οποίος την πολιόρκησε από ξηρά και θάλασσα, με δύναμη 100.000 τούρκων. Ο τούρκος σουλτάνος διέταξε να αποκεφαλιστούν από τους Ενετούς  και τους Έλληνες κατοίκους, όλοι οι άρρενες, από την ηλικία των 12 ετών και άνω. Οι γυναίκες και τα παιδιά, εξανδραποδίστηκαν.

.—Μεταξύ πολλών άλλων, βρίσκει ηρωϊκό θάνατο και ο επίσκοπος τής Μεθώνης Ιωσήφ (κατά κόσμον Ιωάννης Πλουσιαδηνός ή Κουκουμάς) όταν η πόλη έπεσε στους τούρκους. Είχε τόπο καταγωγής του τον Χάνδακα.

1537.—Ημερομηνία γεννήσεως τού Ιταλού μαθηματικού και επιστήμονα, Φραγκίσκου Μπαρόκιου. Γεννήθηκε στον Χάνδακα τής Κρήτης.

1570.—Ο γενικός αρχηγός των κατά ξηρά οθωμανικών δυνάμεων Λαλά Μουσταφά πασάς, έκρινε πως είχε φτάσει η κατάλληλη στιγμή για να εξαπολύσει γενική επίθεση κατά τής πολιορκημένης Λευκωσίας. Από τα χαράματα λοιπόν τής 9ης Αυγούστου, άρχισε ένα άγριο σφυροκόπημα τού φρουρίου. Το ιππικό των stradioti, με επί κεφαλής τον Έλληνα Σωζομενό, σκόρπισε τον θάνατο στους σωρούς των επιτιθεμένων. Τελικά όμως οι άνδρες του αναγκάστηκαν ν’ αφιππεύσουν και να αγωνιστούν πεζοί στους προμαχώνες. Οι τούρκοι όμως εισέβαλαν από όλα τα σημεία. Κατά την πτώση τής πόλεως, ακολούθησαν κτηνώδεις πράξεις εις βάρος των πολιορκημένων.

1571.—Ο γενικός αρχηγός των κατά ξηρά οθωμανικών δυνάμεων Λαλά Μουσταφά πασάς μετά από ετήσια πολιορκία τής πόλεως, εισέρχεται θριαμβευτικά στην Αμμόχωστο. Προηγήθηκαν κτηνώδεις πράξεις κατά την πτώση τής πόλεως εις βάρος των πολιορκημένων (βλ. κ΄ 8/8).

1580.—Απεβίωσε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Μητροφάνης Γ΄. Το κοσμικό του όνομα ήταν Μανουήλ ή Μιχαήλ.

1716.—(20/8 ν. ημ.) Ἡ Κέρκυρα διασώζεται ἀπὸ τὴν ἀσφυκτικὴ πολιορκία τῶν τούρκων, χάρις σὲ μία τρομακτικὴ θύελλα ποὺ ξέσπασε. Ἡ θύελλα μὲ ἀστραπές, κεραυνούς, ἰσχυρὸ ἄνεμο καὶ κατακλυσμιαία βροχή, κατέστρεψε τὸν τουρκικὸ στόλο ποὺ πολιορκοῦσε τὴν Κέρκυρα καὶ βρισκόταν στὸ ἀνοικτὸ πέλαγος ἐντελῶς ἀπροετοίμαστος γιὰ τέτοια ἀσυνήθιστη κακοκαιρία. Ὁ λαὸς ἀπέδωσε τὴν εὐμενὴ αὐτὴ ἐξέλιξη στὴν σωτήρια ἐπέμβαση τοῦ Ἁγίου Σπυρίδωνα, καὶ ἀπό τότε, στὶς 11/8 σύμφωνα μὲ τὸ π.ἡμ. γίνεται δοξολογία γιὰ τὴν θαυματουργὴ σωτηρία.

1788.—Μία ακόμη αναφορά γιά τον Ζακυνθινό κουρσάρο Δεληκωσταντή, ο οποίος κατέλαβε γαλλικό πλοίο (μάλλον πολεμικό) φονεύοντας τον καπετάνιο και το πλήρωμά του. Οι ελληνικές θάλασσες αποτελούν το πεδίο ενός υδάτινου κλεφτοπόλεμου.

1823.—(8-9) Ἡ θανὴ τοῦ Μάρκου Μπότσαρη (βλ.καὶ 8/8). Ὁ Σουλιώτης ἥρωας εἶχε τὴν προηγουμένη τραυματιστεῖ στὴν μάχη τοῦ Καρπενησίου, κατὰ τὴν διάρκεια νυκτερινῆς ἐπιθέσεως ἐναντίον τουρκοαλβανικοῦ στρατοπέδου, «τὸ ὁποῖον ἠρίθμει ἄνω τῶν 5.000 ἀνδρῶν, καί, ἐπωφελούμενος τῆς προκληθείσης συγχύσεως, προξένεισε εἰς τοὺς ἐχθροὺς τρομακτικὴν φθοράν». «Μάχη εν Καλλιδρομίω (4 ώρας από τού Καρπενησίου τής Ευρυτανίας) εν η εφονεύθη ο Γενικός Αρχηγός τού Ελληνικού Σώματος, Μάρκος Μπότσαρης. Ενταύθα αρχηγός τού τουρκικού στρατού ήτο ο Μουστάϊ πασάς τής Σκόδρας, Τσελαλεδδίν εξ Οχρίδας και Τζαφέρ πασά Γκίκας.»

1825.—Εκστρατευτικό σώμα 2.400 ανδρών από την Μονεμβασία, αποβιβάζεται στην  Κίσσαμο Κρήτης υπό την αρχηγία τού Δημήτριου Καλλέργη και ενώνεται με Κρήτες επαναστάτες, με σκοπό την ενίσχυση τού νησιού.

.—Άλλοι Κρήτες επαναστάτες, υπό τούς καπετάν Κουμή (Ιάκωβο) από την Σπίνα Σελίνου, τον Εμμανουήλ Αντωνιάδη και άλλους, σε συνεργασία με Σφακιανούς, καταλαμβάνουν το φρούριο τής Γραμπούσας στο ομώνυμο ακρωτήριο τής Δυτικής Κρήτης. (Ως ημέρα απελευθερώσεως αναφέρεται και η 2-3/8).

1826.—«Οἱ Μεχμὲτ Ρεσὶτ πασᾶς Κιουταχῆς, Ὁμὲρ πασᾶς τῆς Καρύστου καὶ δύο ἄλλοι ὀθωμανοὶ μπέηδες συνηντήθησαν μετὰ τῶν Καραϊσκάκη, Χελιώτου καὶ καπετὰν Ψαριανοῦ καὶ συνωμίλησαν κατὰ τὴν συγχρόνως ἐπίσκεψίν των πρὸς τὸν Γάλλον Ναύαρχον Δεριγνῦ ἐπὶ τῆς Ναυαρχίδος.» Την επομένη ημέρα τής μάχης τού Χαϊδαρίου και την επιστροφή των Ελλήνων στο στρατόπεδο τής Ελευσίνας, συνέβη κατά περίεργη σύμπτωση η πολυθρύλητη συνάντηση τού Γεωργίου Καραϊσκάκη με τον Κιουταχή, πάνω στην Γαλλική ναυαρχίδα η οποία ήταν ελλιμενισμένη έξω από το λιμάνι τού Πειραιά. Ο Καραϊσκάκης, ομολόγησε στην επιστολή που έστειλε στον Θ. Κολοκοτρώνη στις 12 Αυγούστου, ότι αρχικά βρέθηκε προ εκπλήξεως, και άλλες πληροφορίες βεβαιώνουν (το αναμενόμενο), ότι και ο Κιουταχής αντιμετώπισε την ίδια έκπληξη από την απροσδόκητη αυτή συνάντηση. Η στάση τού τούρκου ήταν υπεροπτική, αλλά ο Καραϊσκάκης, εκείνες τις δύσκολες στιγμές γιά το Έθνος, αντιπροσώπευσε με αξιοπρέπεια την Ελληνική εθνικότητα στον σύντομο διάλογο που ακολούθησε. O Καραϊσκάκης είπε ότι υπάρχουν στην Ελευσίνα 15.000 άνδρες υπό τις διαταγές τής Ελληνικής Κυβερνήσεως, αλλά η αλήθεια είναι ότι όλος ο στρατός έφτανε τις 4-5 χιλιάδες άνδρες, οι οποίοι ταλαιπωρούντο από διαίρεση και αναρχία. Γι’ αυτό και γιά τον ιδιαίτερο τρόπο που πολεμούν οι άτακτοι, ο Καραϊσκάκης είχε πεισθεί ότι μάχη «ἐκ τοῦ συστάδην» δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει έχοντας απέναντι τον Κιουταχή.

1827.—Ο Καποδίστριας φτάνει στο Λονδίνο γιά επίσημη επίσκεψη. Εκεί, μία μόλις εβδομάδα μετά τον θάνατο τού «φιλέλληνα» Κάννινγκ, θα γίνει δεκτός με αδιαφορία και ψυχρότητα. Έναν μήνα πριν (6/7ου), στο Λονδίνο, οι Μεγάλες Δυνάμεις αποφάσισαν με την ομώνυμη Συνθήκη την αναγνώριση τού Ελληνικού Κράτους, το οποίο όμως θα ήταν φόρου υποτελές στην Υψηλή Πύλη.

1828.—(ν.ημ.) Υπογράφεται μεταξύ τού Άγγλου Ναυάρχου Κόδριγκτον και τού Μωχάμετ Άλη τής Αιγύπτου η Συνθήκη τής Αλεξάνδρειας, σύμφωνα με την οποία υποχρεώνεται ο Μωχάμετ Άλη να αποσύρει από την Πελοπόννησο τα στρατεύματα τού Ιμπραήμ και να απελευθερώσει τους Έλληνες αιχμαλώτους που βρίσκονταν στην Αίγυπτο.

1834.—Ο Αρχές εκδίδουν αυστηρό Διάταγμα το οποίο προβλέπει  σκληρές τιμωρίες σε όσους συμμετέχουν ή συνδράμουν στην «Μεσσηνιακή Επανάσταση». Ταυτόχρονα δε, πλείστες στρατιωτικές δυνάμεις και μεταξύ άλλων ο οπλαρχηγός Αποστόλης Ψωμαδάκης με 100 Κρήτες, στέλνονται επί τόπου. Λίγο νωρίτερα, η Ιερά Σύνοδος εξέδωσε μακρά εγκύκλιο προς τον κλήρο και τον λαό, στην οποία εξηγούσε ότι το κλείσιμο των μονών από το Βαυαρικό καθεστώς είχε σαν σκοπό την προστασία και την ανάπτυξη τής Παιδείας, δίχως να θέλει να θίξει την θρησκεία μας. Εφαλτήριο και των δύο επαναστάσεων σε Μάνη και Μεσσηνία,  ήταν ορισμένες άθλιες αλλαγές σε εκκλησιαστικά θέματα και επιπλέον η κατάργηση 449 μονών (βλ. 17/12/1833).

.—Την ίδια ημέρα γίνεται μεγάλη μάχη στο χωριό Σούλου, μεταξύ των επαναστατημένων και στρατιωτικών αποσπασμάτων υπό τους Γαρδικιώτη, Κανέλλου Δεληγιάννη κι’ άλλους. Επικράτησαν οι κυβερνητικοί.

1877.—Ημερομηνία αποστρατείας τού διαπρεπή αξιωματικού τής Χωροφυλακής και δύο φορές παρασημοφορηθέντα στον αγώνα κατά τής ληστείας, Μιχαήλ Μόστρα. Με καταγωγή από την Άρτα από όπου ήλθε αμέσως με την έκρηξη τής επαναστάσεως τού 1821, έλαβε μέρος σε διάφορες μάχες και τραυματίστηκε στο Πέτα. Στα χρόνια τού Καποδίστρια διορίστηκε εκατόνταρχος τής πολιτικής φρουράς τής Στερεάς Ελλάδος και τον Ιούνιο τού 1833 μετατάχθηκε ως υπομοίραρχος Α’ Τάξεως στο σώμα τής Χωροφυλακής. Ο Αντισυνταγματάρχης Μιχαήλ Μόστρας απεβίωσε λίγους μήνες μετά την αποστρατεία του.

1905.—Οι αιμοδιψείς βούργαροι δολοφονούν με αγριόγατο τρόπο τον Έλληνα αγροφύλακα Χρήστο Κύρτση, από το Εγρί Μεσογείου, μαζί με την σύζυγό του. Οι βούργαροι συνεχίζουν την τρομοκρατία στην Μακεδονία με ανηλεείς σφαγές αμάχων.

1907.—Σε χωριό κοντά στο Σιδηρόκαστρο, οι Έλληνες καταφέρνουν να εξολοθρεύσουν επικίνδυνο βούργαρο πράκτορα.

1908.—Στην Κατερίνη, φονεύεται ο ήρωας μακεδονομάχος Νικόλαος Ι. Ανδριανάκη, από τούς Λάκκους Κυδωνίας Χανίων. Μαζί με τον Ανδριανάκη, πρέπει να μνημονευθεί και ο μαθητής γυμνασίου και εθελοντής τού Αγώνα, Σπυρίδων Ι. Μαλινδρέτος από τούς Λάκκους των Χανίων ο οποίος έπεσε επίσης (βλ κ΄ 8/8).

1912.—Μέσα σε διάστημα μόλις οκτώ ωρών, ο φονικός Εγκέλαδος επαναλαμβάνει το χτύπημά του στην Καλλίπολη τής Θράκης, κοντά στην Κωνσταντινούπολη. Μικρότερος μεν από τα χθεσινά 7,6 Ρίχτερ, αλλά, τα νέα 6,2 Ρίχτερ ήταν αρκετά γιά να δημιουργήσουν σκηνές τής Αποκαλύψεως (γιά λεπτομέρειες βλ. 8 Αυγούστου).

1913.—(ν.ημ) Ὑπογράφεται ἡ Συνθήκη τοῦ Βουκουρεστίου. Μὲ τὴν Συνθήκη αὐτή τερματίστηκε ὁ Β΄ Βαλκανικὸς Πόλεμος ποὺ ἐξερράγη ἐξ αἰτίας τῶν ἐδαφικῶν διεκδικήσεων τῆς βουργαρίας σὲ βάρος τῶν γειτόνων της. Ἡ Ἑλλὰς ἀπελευθέρωσε τὰ ἐδάφη ἀπό τὴν κορυφογραμμὴ τοῦ ὄρους Κερκίνη (Μπέλες) μέχρι τὶς ἐκβολές τοῦ ποταμοῦ Νέστου. Μὲ τὴν Συνθήκη ἀναγνωρίστηκε ἡ ἑλληνική κυριαρχία σὲ τμῆμα τῆς Μακεδονίας, ἐνῶ ἡ βουργαρία κράτησε τὸ Ἀνατολικό της μέρος στοῦ ὁποίου χωριὰ ὅπως τὸ Μελένικο,  Στάρτσοβο, Πετρίτσι, Μπογορόδιτσα, κ.ἄ., κατοικοῦσαν Ἕλληνες στὴν συντριπτικὴ πλειονότητα γιὰ χιλιάδες χρόνια, μὲ ἀκμάζουσες κοινότητες. Ἡ βουργαρία κράτησε καὶ τὴν δυτικὴ Θρᾲκη. Ἡ Καβάλα γλύτωσε ἀπό τὰ βουργάρικα νύχια μὲ τὴν μεσολάβηση τοῦ Κάιζερ Γουλιέλμου Β΄, ἀδελφοῦ τῆς βασίλισσας τῶν Ἑλλήνων, Σοφίας (βλ. κ΄28/7).

1916.—Μετά την νέα βουργαρική κατοχή στην Μακεδονία, πολλοί Έλληνες εξαναγκάζονται και πάλι στην προσφυγιά.

1919.—Στο Μέτωπο στην Μ. Ασία γίνεται αγώνας προφυλακών.

1920.—Ολοκληρώνονται οι επιθετικές ενέργειες των τούρκων στην πόλη Δεμερτζή, οι οποίες άρχισαν στις 17/7ου (βλ. ημ.) με αποτέλεσμα μεγάλες εκατέρωθεν απώλειες.

1921.—Οι Ελληνικές δυνάμεις τής Στρατιάς Μ. Ασίας, προελαύνουν κατόπιν σκληρών μαχών κατά των τούρκων στον τομέα τού Σαγγάριου.

1922.—Η Στρατιά των Ελλήνων στην Μ. Ασία, μάχεται εναντίον τουρκικών προφυλακών.

1927.—Το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, συστήνει στις εξαγωγικές επιχειρήσεις να μην εξάγουν προϊόντα κακής ποιότητος,  διότι δυσφημείται η χώρα.

.—Το ζεύγος Σικελιανού λαμβάνει την σχετική άδεια από το Υπουργείο, γιά να πραγματοποιεί ανά δύο έτη τις Δελφικές γιορτές. Η ιδιαιτερότητα τής προσπάθειας τού Άγγελου Σικελιανού και τής συζύγου του Εύας Πάλμερ, συνίσταται στο ότι δεν ήταν μία απλή παρουσίαση θεατρικών παραστάσεων από έναν επαγγελματικό ή ερασιτεχνικό θίασο. Οι Δελφικές εορτές ήταν το αποτέλεσμα τής συνενώσεως τού ποιητικού και φιλολογικού ταλέντου τού Άγγελου Σικελιανού, και τού θεατρικού και χορογραφικού ταλέντου τής Εύας Πάλμερ, η οποία ως αρχαιολόγος είχε τις ιδιαίτερες γνώσεις γιά να προσαρμόσει τις παραστάσεις στις γνωστές και σωζόμενες απεικονίσεις τής ζωής των αρχαίων Ελλήνων.

1939.—Εκλέγεται διοικητής τής Εθνικής Τράπεζας ο μέχρι τότε υποδιοικητής της, Αλέξανδρος Κοριζής, γιά να αντικαταστήσει τον αποχωρήσαντα Ιωάννη Δροσόπουλο.

1941.—Ἀπεβίωσε ὁ συνθέτης, ἀρχιμουσικὸς καὶ βαθύφωνος τῆς ἑλληνικῆς ὀπερέτας, Νικόλαος Χατζηαποστόλου. Μαζὶ μὲ τὸν Σακελλαρίδη θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς βασικοὺς ἐκπροσώπους τῆς ἑλληνικῆς ὀπερέτας. Ἔργα του παίζονται ἀκόμη καὶ σήμερα στὴν Λυρικὴ Σκηνὴ μὲ ἐπιτυχία. Παράλληλα μὲ τὴν σύνθεση ὀπερετῶν, ἔγραψε μὲ τὴν ἴδια ἐπιτυχία καὶ τραγούδια. Ὡς διευθυντὴς τῆς χορωδίας τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Εἰρήνης Ἀθηνῶν, συνέθεσε τετράφωνη ἐκκλησιαστική μουσική. Ἔφυγε ἀπό τὴν ζωή ἔχοντας ἀφήσει ἀξιόλογο ἔργο.

1943.Οι Γερμανοί κατακτητές κατόπιν υποδείξεως των βούργαρων, έπιασαν τον π. Δημήτριο Σταμπούλη και τον κρέμασαν μαζί με δέκα τέσσερεις χωρικούς.

1944.—Το Ολοκαύτωμα τού Τυμφρηστού. Τα Γερμανικά στρατεύματα κατοχής επιχείρησαν δύο φορές κατά τού χωριού. Στις 30 Οκτωβρίου με 11 Νοεμβρίου 1943 ήταν η πρώτη (βλ. 30-Οκτωβρίου) και 9-13 Αυγούστου 1944 η δεύτερη: «Η ολοσχερής πυρπόληση τού χωριού έγινε στις επιχειρήσεις αντιποίνων από τις Ναζιστικές δυνάμεις, που είχαν ως βάση την Λαμία. Οι Ναζιστικές δυνάμεις ενήργησαν αιφνιδιαστικά, με αποτέλεσμα να μην δοθεί ο χρόνος στους κατοίκους να μεταφέρουν τα στοιχειώδη υπάρχοντά τους στα παρακείμενα δάση όπου είχαν καταφύγει και αποκρυβεί. Η πυρπόληση ολόκληρου τού χωριού ήταν πλέον γεγονός, με κατάπληκτους τούς κατοίκους να παρακολουθούν τις περιουσίες τους και τούς κόπους τους να παραδίδονται στις φλόγες. Με την πυρπόλησή του καταστράφηκαν ολοσχερώς και τα αρχεία τής Κοινότητας.  Επίσης, κατά την Γερμανική κατοχή 1941-1944 πέθαναν από ασιτία 12 κάτοικοι τού χωριού.»

.—Οι Γερμανοί γνωστοποιούν την εκτέλεση 50 Ελλήνων στην Αγία Σωτήρα τής Μάνδρας Αττικής. Λίγο νωρίτερα, οι κομμουνιστές είχαν φονεύσει έναν Γερμανό αξιωματικό.

.—Tο υποβρύχιό μας «Πιπίνος» με κυβερνήτη τον I. Λούντρα, βυθίζει ανοιχτά τής Σάμου 4 εχθρικά σκάφη.

1949.—Τμήματα τού Εθνικού στρατού τής ΙΙΙ Μεραρχίας, με θυελλώδη επίθεση τρέπουν σε φυγή τις δυνάμεις των κομμουνιστών και καταλαμβάνουν το ύψωμα 1806 (επιχείρησις Κάμενικ).

1951.—Ο πρωθυπουργός Σοφοκλής Βενιζέλος εκφράζει την κατάπληξή του γιά την ύπαρξη στρατιωτικού συνδέσμου.

1953.—Η κυβέρνηση Παπάγου διά τού υπουργού Συντονισμού, Σπ. Μαρκεζίνη, ανακοινώνει μέτρα που αφορούν την Οικονομία τής χώρας. Τα μέτρα, μεταξύ άλλων, αφορούν την διεύρυνση στις εισαγωγές και την αναπροσαρμογή τής αξίας τής δραχμής.

.—Το πρωινό τής σημερινής, μία δόνηση μεγέθους 6,4 με 6,5 Ρίχτερ συγκλονίζει τα Ιόνια νησιά. Το κακό συνέβη στις 7:41 το πρωί, με εκτεταμένες ζημιές, αλλά τα χειρότερα θα έλθουν δύο ημέρες μετά (βλ. 12/8ου).

1954.—Υπεγράφη στο Μπλέντ, 20ετές σύμφωνο στρατιωτικής βοήθειας και πολιτικής συνεργασίας μεταξύ Ελλάδος, Νοτιοσλαβίας και τουρκίας. Η Ελλάδα, η τουρκία και οι Σέρβοι κατέληξαν σε τελική Συμφωνία, η οποία είχε αμυντικό κυρίως χαρακτήρα, με εικοσαετή διάρκεια, και η οποία προβλέφτηκε ήδη από το Βαλκανικό Σύμφωνο στην Άγκυρα στις 28/2/1953. Από αυτήν την σύζευξη απείχαν οι πολεμοχαρείς βούργαροι, διότι ζητούσαν ανταλλάγματα μέσω τού Ο.Η.Ε. (τα οποία δεν ήταν άλλα από μεταρρυθμίσεις στα μεταξύ μας εδαφικά…)

1956.—Οι Άγγλοι απαγχόνισαν στην Λευκωσία τούς νεαρούς αγωνιστές τής Ε.Ο.Κ.Α., Ιάκωβο Πατάτσο, Ανδρέα Ζάκο, και Χαρίλαο Μιχαήλ. Ο Μιχαήλ Χαρίλαος το βράδυ τής Τετάρτης, 8 Αυγούστου, λίγες μόνο ώρες πριν από την εκτέλεσή του, καλοδέχτηκε την μάνα και τον πατέρα του στις Κεντρικές Φυλακές Λευκωσίας με το τραγούδι “Ξύπνα καημένε μου Ραγιά” και τούς αποχαιρέτησε με αυτά τα λόγια: “Έχω το θάρρος να πατήσω την αγχόνη, πατέρα. Εσύ, μάνα, να το έχεις ευχαρίστηση και να το κρατείς καύχημα που πεθαίνω γιά την πατρίδα.” Οι τρείς ήρωες βάδισαν υπερηφάνως προς τον θάνατο.

1960.—Έφτασε στην Αθήνα γιά το φεστιβάλ Επιδαύρου (24-28/8), η Μαρία Κάλλας, η οποία θα ερμηνεύσει την “Νόρμα” τού Μπελίνι. Η Ελληνίδα “ντίβα”, που είχε ερμηνεύσει τον ρόλο επί σκηνής ήδη από το 1948, τον ανέδειξε σε μέτρο καταξιώσεως γιά δραματικές υψιφώνους, ενώ η ίδια κέρδισε επάξια την φήμη τής αδιαφιλονίκητης Νόρμας τού 20ού αιώνα.

1961.—Σκοτώθηκε κατά την εκτέλεση διατεταγμένης πτήσεως στην περιοχή τής 112 Πτέρυγας Μάχης (Ελευσίνα), λόγω πτώσεως και συντριβής τού αεροσκάφους του στην θάλασσα, ο πιλότος μας Νικόλαος Παπαϊωάννου.

1973.—Σε επιδρομή τής αστυνομίας Κύπρου, συλλαμβάνονται υψηλά ιστάμενα στελέχη τής ΕΟΚΑ Β΄. Επί πλέον, αποκαλύπτονται έγγραφα τού σχεδίου «Απόλλων», που στόχο είχε δολιοφθορές σε όλη την Κύπρο.

1975.—Η αστυνομία προβαίνει σε συλλήψεις, καθώς και φυλακίσεις υπεύθυνων γιά τα γεγονότα τού Πολυτεχνείου.

1979.—Καταργείται το ιατρικό προγαμιαίο πιστοποιητικό.

1980.—Στους 13 ανέρχονται οι νεκροί από τον καύσωνα στην Αθήνα.

1982.—Η κυβέρνηση Πα.Σο.Κ, κοινωνικοποιεί την ΛΑΡΚΟ (Γενική Μεταλλευτική και Μεταλλουργική Εταιρεία) τού Πρόδρομου Αθανασιάδη Μποδοσάκη. Το διάστημα 1981 – 1985 ο Ανδρέας Παπανδρέου κρατικοποίησε πολλές τεράστιες επιχειρήσεις (ΛΑΡΚΟ, ΠΥΡΚΑΛ, ΑΓΕΤ-ΗΡΑΚΛΗΣ, Ελληνική Χαλυβουργία, ναυπηγεία Σκαραμαγκά, Πειραϊκή-Πατραϊκή, ΕΣΣΟ-Πάππας κ.α.), δημιουργώντας έναν ευρύτατο δημόσιο τομέα (με στρατό ψηφοφόρων δημοσίων υπαλλήλων), σε άκρα αντίθεση με τον ιδιωτικό τομέα.

.—Καίγεται ἕνα ἀπὸ τὰ ὡραιότερα δάση τῆς Ἑλλάδος, ὁ Μυρτώνας Καρπάθου. Στὸ νότιο Αἰγαῖο ὑπάρχουν εἶδη (καὶ οἰκοσυστήματα) ποὺ χαρακτηρίζονται ἀπό ὑψηλό βαθμὸ σπανιότητας. Ἡ Κάρπαθος, παρ’ ὅλο ποὺ σὲ ἔκταση εἶναι μόλις τὸ ἕνα πέμπτο τῆς Ῥόδου, ἔχει τὸν ἴδιο ἀριθμό φυτῶν μὲ τὴν Ῥόδο.

1985.—Συνέβη έκρηξη βόμβας την οποία είχαν τοποθετήσει Άραβες στο ξενοδοχείο «Λόντον (London)», στην Γλυφάδα, κατά την οποία τραυματίστηκαν 13 άτομα.

1986.—Ημερομηνία θανάτου τού αγωνιστή ιερέα από την Βόρειο Ήπειρο, π. Ηλία Ντούκα. Αποσχηματίστηκε το 1967, με το σχετικό διάταγμα και την απαγόρευση από τους αλβανούς, και, επειδή αντέγραφε εκκλησιαστικά βιβλία τον κατηγόρησαν γιά θρησκευτική προπαγάνδα. Μέχρι την κοίμησή του, ο ατρόμητος και ευλαβής ιερέας τελούσε κρυφά τα ιερά μυστήρια.

1995.—Άκυρο θεωρεί το δημοψήφισμα τού 1974 ο τέως βασιλέας Κωνσταντίνος ΙΙ, σύμφωνα με δηλώσεις του, αλλά εντούτοις το αποδέχεται, καθώς και το Σύνταγμα και τούς νόμους τού κράτους.

1996.—Μέλη τής τουρκικής ακροδεξιάς οργανώσεως “Γκρίζοι Λύκοι”, απειλούν ότι θα επιτεθούν εναντίον των διαδηλωτών μοτοσικλετιστών εάν περάσουν την ζώνη ασφαλείας κατά την αντικατοχική τους πορεία, στην Κύπρο.

.—Κεραυνικό πλήγμα στην «Μότορ Όϊλ (Motor Oil)», προκαλεί τραυματισμό εργατών και διαρροή πετρελαίου στην θάλασσα.

2002.—Ο Κώστας Κεντέρης κερδίζει το Χρυσό Μετάλλιο στα 200 μ. στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στίβου τού Μονάχου, σημειώνοντας ρεκόρ αγώνων 19,85. Ο Έλληνας πρωταθλητής έγινε ο μοναδικός που κατάφερε να πάρει την πρώτη θέση διαδοχικά σε 3 μεγάλες διοργανώσεις (Ευρωπαϊκό, Παγκόσμιο, Ολυμπιακοί Αγώνες Σίδνεϋ).

2004.—Ἐγκαίνια τοῦ νέου Μουσείου τῶν Δελφῶν. Ἀπό τὸ 1903 ποὺ ἄνοιξε τὶς πύλες του, ἔζησε τὴν πολυκύμαντη ἱστορία τῆς Ἑλλάδος καὶ ἀναγνωρίστηκε ὡς ἕνα ἀπό τὰ σημαντικότερα Μουσεῖα της.

2012.—Απεβίωσε ο μουσουργός, διευθυντής Ωδείων αλλά και ακαδημαϊκός, Μενέλαος Παλλάντιος.

Copyright (©) «Ἑλληνικὸ Ἡμερολόγιο»
Βασική πηγή: www.eistoria.com

Αφήστε μια απάντηση